واکس های نفتی

با استفاده از واکنش های شیمیایی می توان مواد با ارزشی را بدست آورد که در صنایع مختلف مورد استفاده قرار بگیرد. واکس های نفتی را برحسب مواد اولیه ای که از آن به دست می آیند به سه دسته تقسیم مکنند.

واکس های پارافینی
این نوع واکس از مواد اولیه با نقطه جوش پایین به دست می آیند و بیشتر ترکیبات سازنده آن از هیدروکربن های نرمال پارافینی است.
هیدرو کربن های سازنده واکس دارای20 تا 40 مولکول کربن می باشند و جرم مولکولی آنها بین 280 تا 560 متغیر است.
هم چنین در دمای عادی جامد بوده و ویسکوزیته آن حدود 35-45 SUS (در100 درجه سانتی گراد) و کریستال های آن به صورت سوزنی یا صفحه ای است.

واکس های میکروکریستال
واکس های میکروکریستال از واکس گیری مواد اولیه سنگین به دست می آیند. کریستال های آن از انواع پارافینی ریزتر بوده و جرم مولکولی آن حدود800-450 وتعداد ترکیبات کربن سازنده آن بین57-32 می باشد. واکس های میکروکریستال در مقایسه با انواع پارافین ها با اسید سولفوریک، اسید نیتریک و اسید سولفونیک بهتر ترکیب می شوند و علت این ترکیب، وجود هیدروژن، روی کربنِ نوع سوم است.
انواع اکسیده شده این واکس ها در صنایع تولیدی واکسِ کف اطاق (POLISH) استفاده می شود. هم چنین در تولید رنگ به عنوان پیگمان سوسپانسیون به کار گرفته می شوند.

پترولاتوم
اگر عمل واکس گیری بر روی مواد باقی مانده تقطیر انجام شود واکس حاصل را پترولاتوم می نامند. کریستال های آن از دو نوع قبلی ریزتر بوده و مقداری روغن را در خود نگه داری می کنند به طوری که معمولاً حالت ژلاتینی دارند.
جرم مولکولی آن بین980-560 و نقطه ذوب آن بین85-55 درجه سانتی گراد است. در مواقعی که بخواهند پترولاتوم را بدون استفاده از حلال و حرارت پخش کنند،
از پترولاتوم امولسیون شده در آب استفاده می شود. با استفاده از یک امولسیون کننده نظیر تترا اتانول آمین تهیه کرد.